Duncan Laurence, ooit de ster van het Songfestival, bevindt zich nu middenin een storm van kritiek door zijn eindeloze geklaag over de rol als mentor bij het Songfestival. “Wat een eindeloos gezemel,” luidt de publieke opinie. De zanger, berucht om zijn dunne huid voor kritiek, laat geen gelegenheid voorbijgaan zonder zijn grieven over de media en zijn mentorschap van Mia & Dion uit te spreken. In een recente explosie in de podcast van Nikkie de Jager koos hij ervoor om uitsluitend Engels te spreken, klagen over hoe streng de media vorig jaar waren.
Kritiek van alle kanten
De beroemde tv-persoonlijkheid Luuk Ikink en Privé hoofdredacteur Evert Santegoeds zijn onverbiddelijk. In de podcast ‘Strikt Privé’ wordt Laurence als ‘zeiksnor eerste klas’ bestempeld. Santegoeds, bekend om zijn ongezouten mening, is vooral verbolgen over Laurence’s houding. “Je krijgt de kans om op de belastingbetaler z’n kosten naam te maken met een wereldhit, en dan nog is het niet goed. Eeuwige dankbaarheid zou gepast zijn, maar nee, Duncan kiest ervoor om te zemelen en te zeuren,” klaagt Santegoeds.
Moe van het gemekker
De irritatie over Duncan’s voortdurende ontevredenheid is wijdverspreid. “Hij doet het overal, bij elk interview weer diezelfde riedel,” voegt Jordi Versteegden toe, echoënd de sentimenten van Santegoeds. De vergelijking met andere artiesten zoals Douwe Bob, die bekendstaan om hun no-nonsense aanpak, valt Laurence zwaar. “Waarom begin je aan zoiets groots als het Songfestival als je alleen maar kunt klagen?” vraagt Santegoeds retorisch.
“Stop met zeuren, Duncan!”
De boodschap van Evert en Jordi is duidelijk: het Songfestival is een gigantische onderneming die nauwkeurige voorbereiding vereist, en waarbij menig artiest dankbaar zou zijn voor de blootstelling en kansen. “Het duurt maar twee weken, daarna ben je wereldberoemd. Dat is het toch wel waard, zou je denken,” merkt Jordi spottend op. Evert sluit af met een directe oproep aan Laurence: “O, verschrikkelijk. Hou toch op met dat gezeur. Geniet van je succes en stop met deze ondankbaarheid.”
Conclusie
Het lijkt erop dat Duncan Laurence’s dagen als geliefde publiekslieveling geteld kunnen zijn als hij zijn houding niet snel bijstelt. Terwijl hij zich wentelt in zelfmedelijden, draait de wereld door, met of zonder de ‘drama koning’ van het Songfestival.
Geef een reactie